اخبار - زومیت - زومیت

بدون شک پرتاب موفقیت‌آمیز فالکون هِوی شرکت اسپیس اکس (SpaceX Falcon Heavy) حامل رودستر تسلا، برای علاقه‌مندان دنیای خودرو و به‌خصوص طرفداران تسلا موتورز جذاب بوده است. مسلماً این اولین باری نیست که انسان به فضا راکت پرتاب می‌کند؛ اما برای اولین بار است که یک شرکت خصوصی به خارج از مدار زمین دست پیدا می‌کند و البته یک دستگاه خودرو به همراه آدمک و لباس فضایی بر تنش را به فضا می‌فرستد. اگر پخش زنده‌ی این رویداد هیجان‌انگیز را دیده باشید، از دیدن رودستر تسلا در فضا و تماشای کره‌ی زمین در پیش‌زمینه به وجد آمده‌اید.مقاله‌ی مرتبط:اما آیا تسلا و ایلان ماسک، اولین مورد از فعالیت یک شرکت خودروسازی در زمینه‌ی هوا-فضا هستند؟ جواب این سؤال منفی است؛ در واقع شرکت‌های خودروسازی از زمان شروع برنامه‌ی فضایی مرکوری آمریکا در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، کم‌وبیش در این حوزه حضور داشته‌اند. در ادامه به چند مورد از تلاش‌های شرکت‌های خودروسازی دنیا در صنایع هواوفضا اشاره می‌کنیم.نسل اول تسلا رودستر و فالکون هِویاین فهرست را با ایلان ماسک، مرد مشهور این روزها و پرتاپ تسلا رودستر وی به فضا شروع می‌کنیم. مسلماً مدیرعامل یک شرکت خودروسازی و شرکت فناوری‌های اکتشاف فضایی بودن، ویژگی‌ها و امتیازات خاصی به همراه دارد. مهم نیست که طرفدار یا منتقد ماسک باشیم؛ حقیقت امر این است که وی در جلب توجه، آن‌هم در سطح جهانی، استاد اس, ...ادامه مطلب

دانشمندان ژاپنی در پی آن هستند تا در ماه‌های آینده ایده‌ی آسانسور فضایی خود را مورد آزمایش قرار دهند. ژاپنی‌ها ماهواره‌ی کوچکی را با عنوان STARS-C راهی فضا خواهند کرد. این ماهواره در ماه آینده‌ی میلادی به ایستگاه بین المللی فضایی انتقال خواهد یافت و فرآیند آزمایش پس از رها کردن ماهواره در فضا آغاز خواهد شد. این ماهواره می‌تواند در صورت موفق بودن آزمایش، بنیان ایجاد آسانسور فضایی باشد. براساس اطلاعات ارائه شده فرآیند آزمایش پس از پایان تابستان در نیمکره‌ی شمالی آغاز خواهد شد. این ماهواره که توسط دانشگاه شیزوکا در ژاپن توسعه یافته، پس از رها شدن در فضا به دو قسمت تقسیم خواهد شد که هر یک از قسمت‌ها مکعبی به ضلع ۱۰ سانتی‌متر خواهند بود. این دو قطعه از یکدیگر ۱۰۰ متر فاصله گرفته و با استفاده از یک طناب از جنس کولار (الیافی از جنس پاراآرامید قوی و سبک) به همدیگر وصل خواهند شد. در صورتی که آزمایش مورد نظر نتایج دلخواه دانشمندان را به همراه داشته باشد، شاید در آینده شاهد آسانسور فضایی از همین نوع ارتباط باشیم که با استفاده از آن انسان‌ها و اقلام مورد نیاز در ماهواره‌ها و ایستگاه‌های فضایی به خارج جو زمین انتقال پیدا می‌کنند. این ماهواره‌ی کوچک توسط دو دانشمند ژاپنی با نام‌های یوشیکی یاماگیوا و ماساهیرو نومی توسعه یافته که طرح آن را در سال ۲۰۱۴ به آژانس فضایی ژاپن (JAXA) ارائه کرده بودند. یاماگیوا در خصوص این ماهواره چنین اظهار نظر کرده است: این ماهواره نه تنها بصورت عمودی، بلکه قادر است بصورت افقی نیز حرکت کند. ما در پی اطلاعاتی از جزئیات کنترل این ماهواره در فضا بصورت دقیق هستیم. ما امیدواریم تا بتوانیم کنترل را بصورت دقیق در واحد زمان انجام دهیم. آزمایش‌های پیشین با میکرو ماهواره‌ها که توسط دانشگاه کاگاوا در همین خصوص انجام شده به دلیل ناقص بودن اطلاعات جمع آوری شده چندان موفق نبوده است. این ماهواره‌ی ۱۰ سانتی متری وزنی ۲.۶۶ کیلوگرمی دارد. از جمله‌ی اهداف دیگر تعیین شده برای آزمایش این ماهواره، جمع‌آوری زباله‌های فضایی است، بطوری که دانشمندان درصدد آن هستند تا با استفاده از این روش راهکارهایی را برای جمع آوری زباله‌های فضایی ارائه کنند. در صورتی که این روش برای توسعه آسانسور فضایی موفق نباشد، از نتایج آن برای توسعه راه‌هایی به منظور پاکسازی جو زمین از وجود زباله‌ها است, ...ادامه مطلب

آژانس فضایی اروپا در حال جمع‌آوری پیام‌های کاربران برای ارسال به مکانی است که هیج‌گاه نمی‌توانند به آن سفر کنند: ستاره‌ی قطبی (Polaris). کاربران برای ارسال پیام‌های خود باید به وب‌سایت این پروژه که با نام Simple Response to an Elemental Message شناخته می‌شود مراجعه کنند. پس از آن، کاربران پیام خود را در قالب پاسخ به یک سوال واحد ثبت کنند. سوال مورد نظر این است: "تعامل کنونی ما با محیط زیست، چه تاثیری بر آینده دارد؟" این پروژه با همکاری سازمان‌هایی همچون آژانس فضایی اروپا، مرکز تکنولوژی فضایی انگلستان، دانشگاه ادینبرگ، محققان دانشگاه جان هاپکینز و رصدخانه جنوبی اروپا انجام می‌شود. پس از جمع‌آوری پیام‌ها تا ۱۶ سپتامبر سال جاری، آژانس فضایی با استفاده از آنتن فضایی پیشرفه‌اش در مادرید اسپانیا، آنها را به ستاره‌ای با فاصله‌ی ۴۳۴ سال نوری از زمین ارسال خواهد کرد. دلیل این که تمامی پیام‌ها در قالب پاسخ به سوالی واحد هستند، این است که تیم پروژه تصمیم دارد کاربران را وادار به بحث کردن و تفکر و درک نقش تمدن ما در شکل دادن آینده‌ی جهان بکند. هدف دیگر آن است که ابزاری برای تجزیه و تحلیل دیدگاه‌های کاربران و مقیاس‌دهی نظرات آنها از جامعه‌ای انسانی به جهانی با چندین فرهنگ، توسعه داده شود. حتی اگر کاربران علاقه‌ای برای شرکت کردن در این بحث و پاسخ به سوال آن نداشته باشند، همین که مطمئن باشند پیام آنها به ستاره‌ای در فاصله‌ای بسیار دور ارسال خواهد شد، جذاب و هیجان‌انگیز است. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

آژانس فضایی ایالات متحده‌ی آمریکا دومین ماموریت انتقال فضانورد به ایستگاه بین المللی فضایی را به اسپیس ایکس سفارش داده است. ناسا ۶ سال پیش برنامه‌هایی را تحت عنوان Commericial Crew Program آغاز کرده که طی آن کمپانی‌های خصوصی قدرتمند در حوزه‌ی فضانوردی تلاش‌های خود برای ساخت فضاپیما به منظور انتقال انسان به ISS را به کار خواهند بست تا ناسا از این موضوع اطمینان حاصل کند که ایالات متحده‌ی آمریکا می‌تواند به‌صورت مستقل امکانات ارسال فضانورد به فضا را در اختیار داشته باشد. ناسا اولین سفارش برای انتقال فضانورد را در نوامبر ۲۰۱۵ انجام داد. این نهاد دولتی دو پرواز را نیز به کمپانی بوئینگ سفارش داده است. ناسا این برنامه‌ را به این جهت آغاز کرده که برنامه‌ی سفر به فضا با استفاده از شاتل‌ها طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته در سال ۲۰۱۱ میلادی پایان یافتند. کنار گذاشتن شاتل‌های فضایی باعث شد تا آژانس فضایی ایالات متحده‌ی آمریکا هیچ فضاپیمایی را برای انتقال دانشمندانش به فضا در اختیار نداشته باشد، از این‌رو آمریکایی دست به دامن روس‌ها و آژانس فضایی این کشور شدند. Roscosmos یا همان آژانس فضایی روسیه برای انتقال هر فضانورد آمریکایی به فضا مبلغی ۸۰ میلیون دلاری دریافت می‌کند که نشان از هزینه‌ی بالای ناسا برای استفاده از امکانات روس‌ها دارد. اسپیس ایکس و بوئینگ قادر خواهند بود تا انتقال فضانوردان به ایستگاه بین المللی فضایی را در ازای دریافت مبلغی بسیار کمتر انجام دهند. البته هنوز باید در انتظار تکمیل ساخت و آزمایش موفقیت آمیز فضاپیماهای مورد نظر باشیم. ناسا سفارش‌های پروازی خود را دو تا سه سال پیش از برنامه‌ی پروازی ارائه می‌کند تا از این طریق کمپانی‌های سازنده فرصت کافی برای توسعه‌ی فضاپیمای خود را داشته باشند. پروازهای این دو کمپانی برای اواخر سال ۲۰۱۷ و اوایل ۲۰۱۸ برنامه‌ریزی شده است. اسپیس ایکس نیز در حال حاضر چهار کپسول سرنشین‌دار دراگون را در دست توسعه دارد که دو دستگاه از این کپسول‌ها برای آزمایش توسعه می‌یابند. کپسول سرنشین‌دار دراگون شبیه به کپسولی است که اسپیس ایکس در ماموریت‌های خود برای انتقال بار به ایستگاه بین المللی فضایی استفاده می‌کند، حال آنکه این کپسول با امکانات کنترلی برای بهبود شرایط محیطی به منظور حضور سرنشین‌ها مجهز می‌شود. این کپسول قادر است تا ۷ فضانورد را در خود, ...ادامه مطلب

اکثر تحقیقات دانشمندان برای یافتن حیات فرازمینی به یافتن آب در سیارات دیگر مربوط می‌شود. بزرگ‌ترین قمر سیاره‌ی زحل که تایتان Titan نام دارد حاوی مواد شیمیایی است که می‌‌تواند نوع جدیدی از حیات فرازمینی بدون نیاز به آب را بوجود بیاورد. دانشمندان آمریکایی به تازگی در حال آزمایش ترکیبات شیمیایی بزرگ‌ترین قمر زحل بوده‌اند. این دانشمندان تصور می‌کنند که وجود سیانید هیدروژن (HCN) در اتمسفر این قمر، می‌تواند نوع جدیدی از حیات را پشتیبانی کند. علت این تصور دانشمندان این است که HCN با انجام واکنش‌هایی می‌تواند پلیمرهایی شامل پلی‌مین (polyimine) تولید کند و این پلیمر می‌تواند طیف وسیعی از نور را به خود جذب کند. این طیف قابل جذب آن قدر وسیع است که می‌تواند نوری که از اتمسفر غلیظ تایتان رد شده را جذب کند. دانشمندان بر این باورند که پلی‌مین با جذب این نور می‌تواند به عنوان کاتالیزوری برای تشکیل حیات عمل کند. مارتین رام (Martin Rahm)، شیمی‌دانی از دانشگاه کرنل (Coell University) است که در مورد پلی‌مین می‌گوید: "پلی‌مین در اشکال گوناگونی وجود دارد و این اشکال می‌توانند در دمای پایین و شرایط دشوار تایتان، اتفاقات جدیدی را رقم بزنند. آزمایش‌های ما روی زمین و در شرایط این سیاره انجام می‌شود، این در حالی است که شرایط تایتان کاملا متفاوت است و واکنش‌های شیمیایی در جو این قمر، ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد." قمر تایتان از برخی جهات شبیه کره‌ی زمین است. سطح این قمر شامل دریاچه‌ها و رودخانه‌های زیادی است که البته حاوی آب نیستند و متان و اتان مایع در آنها جریان دارد. بعلاوه، در جو این قمر نیز متان و نیتروژن زیادی وجود دارد که این قمر را به محیطی سمی برای انسان‌ها تبدیل کرده و امکان زندگی انسان‌ها در این محیط وجود ندارد. اما دانشمندان با یافته‌های جدید احتمال شکل‌گیری حیاتی متفاوت در این قمر را پیش‌بینی می‌کنند. این تحقیقات که توسط تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل انجام شده است، بر پایه‌ی اطلاعاتی است که توسط کاوشگر Cassini و پروب Huygens دریافت شده است. این کاوشگر و پروب در سال ۲۰۰۵ بر روی قمر تایتان فرود آمدند. اطلاعات دریافت شده از کاوشگر ناسا وارد یک برنامه‌ی شبیه‌ساز کامپیوتری شده‌اند و نتایج این شبیه‌سازی، نشان داده که پلی‌مین می‌تواند حیاتی خاص را در دماهای پایین ایجاد کند. سیانید هیدر, ...ادامه مطلب

مقامات آژانس فضایی اروپا (ESA) به تازگی اعلام کردند که فضاپیمای روزتا (Rosetta)  متعلق به آژانس فضایی اروپا در تاریخ ۳۰ سپتامبر سال جاری ماموریت خود را متوقف خواهد کرد. احتمالا به خاطر داشته باشید که کاوشگر روزتا، کاوشگری بود که در سال ۲۰۱۴ با قرار گرفتن در مدار ستاره‌ی دنباله‌دار شوریوموف-ژراسیمنکو 67P/Churyumov-Gerasimenko مورد توجه قرار گرفت. روزتا با قرار گرفتن در مدار این دنباله‌دار، فرودگر نافرجام فیله را برای آغاز فرایند کارش روی آن فرود آورد.  در حالی که فضاپیمای روزتا هنوز هم در حال عملیات است، اما موضوعی که وجود دارد این است که این فضاپیما بیشتر و بیشتر از خورشید دورتر می‌شود و این امر بدان معنی است که در نهایت انرژی خورشیدی روزتا به اتمام خواهد رسید و سپس ارتباطات ما با آن برای همیشه متوقف خواهد شد. یکی از مقامات آژانس فضایی اروپا در این باره گفته است:  ماموریت روزتا در حال پایان است و دلیل آن تیز فاصله گرفتن روزافزون فضاپیما از خورشید و زمین است. این فضاپیما در حال حرکت به سمت مدار مشتری است که به طور قابل توجهی به کاهش انرژی خورشیدی لازم برای کار فضاپیما و ابزارهای آن و کاهش پهنای باند موجود برای ارتباط داده‌های علمی در فضاپیما خواهد انجامید. پیشتر در سال ۲۰۱۱، روزتا دورترین بخش از ماموریت خود را با موفقیت پشت سر گذاشت و به فاصله‌ی ۸۰۰ میلیون کیلومتری از خورشید رسید و در ادامه وارد یک خواب طولانی در ۳۱ ماه گذشته شده است.  در حال حاضر، این فضاپیما در نزدیکی مدار ستاره‌ی دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko در حال گردش است که به فاصله‌ی ماکزیمم بیش از ۸۵۰ میلیون کیلومتر از خورشید می‌رسد. این فاصله در واقع به عنوان دورترین فاصله‌ای خواهد بود که روزتا از مرکز منظومه شمسی تا کنون در آن قرار داشته است.  از آنجایی که تیم تحقیقاتی باور ندارد که روزتا قادر به دوام آوردن یک خاموشی طولانی مدت در فاصله‌ی بیشتر باشد، از این رو آنها تصمیم گرفته‌اند تا فضاپیما را در سطح ستاره‌ی دنباله‌دار مذکور همانند فرودگر فیله برای همیشه متوقف کنند. تیم تحقیق آژانس فضایی اروپا همچنین اظهار کردند که: ساعات پایانی فرود، روزتا را قادر می‌سازد تا بسیاری از اندازه‌گیری‌هایی را که تنها یک بار امکان آن وجود دارند، صورت دهد. از جمله‌ی این موارد می‌توان به تصویربرداری با وضوح بسیار بالا , ...ادامه مطلب

استفاده از پرینترهای سه بعدی به اندازه‌ای جالب توجه است که حتی چندی پیش نمونه‌ای مخصوص از این پرینتر برای استفاده در ایستگاه بین‌المللی فضایی به این مقر فضایی منتقل شد. البته تنها توانایی این پرینتر سه بعدی تولید قطعات پلاستیکی زیبا در نبود جاذبه است. حال مهندسان روسی که این پرینتر سه بعدی را توسعه داده‌اند، در پی آن هستند تا امکان تولید قطعات مورد نیاز را در ایستگاه بین‌المللی فضایی به مدد همین پرینتر تولید کنند. بزرگترین مزیت استفاده از پرینت سه بعدی در ایستگاه فضایی بین‌المللی برای تولید قطعات مورد نیاز را می‌توان کاهش هزینه و زمان مورد نیاز برای تعویض قطعات معیوب خواند که به طور حتم باعث افزایش بیش از پیش عمر مفید ایستگاه خواهد شد. با استفاده از این قابلیت ساکنان ایستگاه می‌توانند در کوتاه‌ترین زمان ممکن قطعات مورد نیاز را تولید و با قسمت معیوب تعویض کنند. در حال حاضر با استفاده از پرینتر سه بعدی موجود در ایستگاه بین‌المللی فضایی می‌توان قطعات سبک وزنی را با پلاستیک ABS و قطعاتی با مقاومت بالا را با بهره‌گیری از پلی اتیلن فشرده و ولی اتیریمیده-پلی کربنات تولید کرد. براساس اطلاعات ارائه شده با استفاده از این پرینتر با توانایی کنونی می‌توان قطعات داخلی را تولید و مورد استفاده قرار داد، اما فضانوردان نیازمند پرینتری با قدرت تولید قطعات مستحم‌تر برای کاربردهای خارجی هستند. از این‌رو دو کمپانی روسی Sputnix و Anisoprint در حال کار روی پروژه‌ای هستند که نتیجه‌ی آن تولید پرینتری با قابلیت‌های مدنظر است. فیودور آنتونوف، مدیر Anisoprint در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است: پرینتر سه بعدی آمریکایی مورد استفاده در ایستگاه فضایی هم‌اکنون تنها قادر است اشیایی پلاستیکی را تولید کند، حال آنکه پرینتری که ما تولید کرده‌ایم می‌تواند از مواد ترکیبی برای تولید اشیا استفاده کند. این مواد ترکیبی شامل فیبرکربن و پلاستیک تقویت شده است. ما علاقمندیم تا از پرینتر سه بعدی خود در ایستگاه بین‌المللی فضایی استفاده کنیم. در روی زمین از فیبرکربن و پلاستیک تقویت شده برای تولید قطعات ماهواره‌های بزرگ، سلول‌های باتری خورشیدی و سایر قطعات مورد استفاده قرار می‌گیرد. براساس اطلاعات ارائه شده، با استفاده از فیبرکربن که در صنعت خودروسازی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌توان قطعاتی تولید کرد که است, ...ادامه مطلب

طلوع و غروب خورشید همواره مناظر زیبایی را روی کره‌ی زمین ایجاد کرده و همواره الهام بخش بسیاری از افراد بوده است. ویدیوی ثبت شده توسط جف ویلیامز، فضانورد آمریکایی مستقر در ایستگاه بین المللی فضایی نشان از این دارد که این زیبایی از فضا دو چندان بوده و بسیار جالب توجه است. ویلیام ویدیویی را که ثبت کرده در قالب یک توییت در حساب کاربری خود منتشر کرده است. ویلیامز کلیپی ۳۳ ثانیه‌ای را از طلوع خورشید ثبت کرده که پس از انتشار بسیار مورد استقبال قرار گرفته و توسط طیف گسترده‌ای از کاربران توییتر به اشتراک گذاشته شده است. وی در توییت خود این پیام را به همراه ویدیو منتشر کرده است: صبح بخیر! طلوع خورشید و تابش آن روی اقیانوس، تلالوی زیبایی از نور را روی اقیانوس پدید می‌آورد. ما هر روز در ایستگاه بین المللی فضایی شاهد ۱۶ طلوع خورشید هستیم. در ژانویه سال جاری میلادی، اسکات کلی، یکی دیگر از فضانوردان مستقر در ایستگاه بین المللی فضایی، آخرین تصویر از طلوع خورشیدی را که پیش از ترک ایستگاه شاهد آن بود، ثبت کرده و به اشتراک گذاشت. وی پس از اقامتی یک ساله در ایستگاه بین المللی فضایی راهی زمین شد. مشاهده‌ی ۱۶ طلوع خورشیدی برای زمینیان از ایستگاه بین المللی فضایی به علت سرعت بالای حرکت این ایستگاه دور کره‌ی زمین است. ایستگاه بین المللی فضایی با سرعتی ۲۸٫۰۰۰ کیلومتر در ساعتی به دور کره‌ی زمین می‌چرخد که از این‌رو فضانوردان مستقر در این ایستگاه قادر به دیدن ۱۶ طلوع هستند. ایستگاه بین المللی فشایی در هر ۹۰ دقیقه به دور زمین چرخیده و از این‌رو هر ۹۰ دقیقه یکبار می‌توان طلوع خورشید در مناطق مختلف را مشاهده کرد. البته طلوع خورشید در ایستگاه بین المللی معنایی ندارد و منظور طلوع خورشید در مناطق مختلف کره‌ی زمین است. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

همواره لباس‌های فضایی به کار رفته در فیلم‌های سینمایی بسیار زیباتر و جذاب‌تر از نمونه‌های واقعی مورد استفاده هستند. شاید همین عدم زیبایی لباس‌های فضایی مورد استفاده توسط فضانوردان در دنیای واقعی باعث شده تا اسپیس ایکس به دنبال خوزه فرناندز رفته و وی را به عنوان یک طراح کارکشته به کار طراحی لباس فضایی جدید این کمپانی بگمارد. هرچند شاید نام خوزه فرناندز چندان آشنا نباشد، اما به طور حتم شما بسیاری از لباس‌های طراحی شده توسط این طراح را مشاهده کرده‌اید. برای مثال می‌توان به لباس‌های فضایی مورد استفاده در فیلم‌های سینمایی نظیر Batman v Superman، Oblivion، Tron: Leagcy، The Avengers و Iron Man‌در کنار شمار دیگری از فیلم‌های حوزه علمی تخیلی اشاره کرد. فرناندز لباس‌های بسیاری زیبایی را با دورنمایه‌ی داستان‌های علمی تخیلی طراحی می‌کند که به واقع زیبا هستند. ایلان ماسک پیش از این نیز اعلام کرده بود که طراحی لباس‌های فضایی برای فضانوردان اسپیس ایکس از اهمیت بالایی برخوردار است و از این‌رو وی در پی آن است تا لباس‌های این کمپانی بسیار زیبا و چشم‌گیر باشند. وی در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است: طراحی لباس فضایی ما در حال نزدیک شدن به فاز پایانی است و احتمالا در اواخر سال جاری میلادی شاهد معرفی این لباس فضایی خواهیم بود. ما تلاش زیادی کرده‌ایم  تا این لباس از نظر ظاهری بسیار زیبا بوده و توجه خود را فقط معطوف قابلیت‌های آن نکرده‌ایم. براساس اطلاعات ارائه شده توسط فرناندز در مصاحبه‌ای که با وی انجام شده، اسپیس ایکس این طراح را استخدام کرده تا لباس فضایی زیبایی را برای آن طراحی کند. براساس اطلاعات ارائه شده توسط فرناندز، وی به همراه کمپانی‌های دیگری در مدت کوتاهی برای طراحی یک لباس فضایی دعوت شده است. فرناندز در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است: در فاصله دو هفته تا زمان نمایش نمونه‌های طراحی شده به ایلان ماکس، از من خواسته شد تا لباسی فضایی را برای اسپیس ایکس طراحی کنم. من در پاسخ به این موضوع اشاره کردم که قادر به طراحی لباس در طول دو هفته نبوده و تنها می‌توانم کلاه لباس را طراحی کنم. پس از دو هفته، طرح‌ من در کنار طراحی‌های چهار کمپانی دیگر قرار گرفت. ایلان ماسک از بین طراحی‌های ارائه شده هیچ یک را جز طرح کلاه من نپسندید و پس از آن من۶ ماه با این کمپانی همکاری کردم تا طرج لباس, ...ادامه مطلب

بهار به بهترین روزهای خود نزدیک شده و همگی از هوای خوب و بوی گل‌ها لذت می‌بریم. بسیاری از ما در طول روز به دلیل مشغله‌های مختلف نمی‌توانیم به طور مداوم آنلاین بوده و اطلاعات خود را به روز کنیم. به این دلیل مطلبی را برای شما در نظر گرفته‌ایم تا بتوانید اطلاعات خود را به روز کنید. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

استیون هاوکینگ، فیزیکدان مشهور معاصر چندی پیش در مراسم رونمایی از پروژه‌ی Breakthrough Starshot حضور داشت. این پروژه‌ی ۱۰۰ میلیون دلاری، در زمینه‌ی تحقیقات برای ساخت پروب‌های در ابعاد میکرو است. این پروژه قصد دارد پروب‌های مورد نظر را برای انجام تحقیقات فضایی بوسیله‌ی لیزرهای پرقدرت به سمت منظومه‌ی ستاره‌ای آلفا قنطورس (Alpha Centauri)، نزدیک‌ترین منظومه‌ی ستاره‌ای به منظومه‌ی شمسی (۴.۳۷ سال نوری)، پرتاب کند. هاوکینگ در حاشیه‌ی مراسم معرفی این پروژه به سوالاتی در مورد فضا و زندگی در سیارات دیگر پاسخ داد. برخی سوالاتی که استیون هاوکینگ در حاشیه‌ی این مراسم به آنها پاسخ داد را در ادامه می‌خوانید: طراحی روش‌های جدید در تولید نیروی محرکه، چه تاثیری بر آینده‌ی انسان در فضا دارد؟ روش‌های جدید نمی‌توانند ما را تا فاصله‌ی زیادی در فضا ببرند. ما زمانی آماده‌ی سفرهای دور می‌شویم که آمادگی صدها هزار سال سفر فضایی را داشته باشیم. عملی‌ترین پروژه در این زمینه در حال حاضر، متحرک‌هایی هستند که بوسیله‌ی نور به حرکت در می‌آیند. در مورد سوخت فیوژن و ضد ماده نیز هنوز سال‌ها با آن فاصله داریم. به نظر شما، احتمال یافتن حیاتی هوشمندتر از انسان‌ها در سیارات دیگر چقدر است؟ البته این احتمال در حاضر کم است اما با توجه به نتایج تحقیقات پروژه‌ی کپلر (Kepler Project)، به این نتیجه رسیده‌ایم که میلیون‌ها سیاره‌ی قابل سکونت در کهکشان ما وجود دارند و حداقل ۱۰۰ میلیارد کهکشان در جهان هستی قابل رویت وجود دارند. این اعداد احتمال وجود حیات دیگر در جهان هستی را افزایش می‌دهند. اگر ما حیاتی هوشمندتر از انسان در فضا بیابیم، باید چه کنیم؟ بهتر است امیدوار باشید آنها ما را پیدا نکنند! چرا باید انسان به دنبال زندگی در سیارات دیگر باشد؟ به هر حال بهتر است همه‌ی تخم مرغ‌ها را در یک سبد (شکننده) قرار ندهیم. زندگی بر روی زمین در معرض خطرات زیاد فضایی مانند برخورد سیارک‌ها و سوپرنواها است. خود انسان‌ها نیز خطرات زیادی در این سیاره ایجاد کرده‌اند. اگر بخوایم به عنوان گونه‌های جاودانه زندگی کنیم، باید به اکتشاف سیارات و ستاره‌ها بپردازیم. آیا نظریه‌ای در مورد چگونگی حیات فرا زمینی دارید؟ مطمئنا آن موجودات با ما تفاوت خواهند داشت. هدف شما از پروژه‌ی Breakthrough Starshot چیست؟ امیدوارم در نهایت تا یک نسل دیگر بتوان, ...ادامه مطلب

داستان‌های علمی تخیلی ترکیب فوق‌العاده و جذابی از علم و دنیای فانتزی هستند. برای مثال، "لری نیون" نویسنده‌ی معروف داستان‌های علمی تخیلی در کتاب خود به نام "رینگ ورلد" نوشته است که میلیون‌ها سال پیش اقوام متمدنی پیش از انسان‌ها وجود داشتند. آن‌ها تا حدی پیشرفته بودند که سیاره‌ی کوچکی در منظومه‌ی شمسی برای زندگی و اقامت خود ایجاد کردند. بعضی از نویسندگان در نوشتن داستان‌های تخیلی آنقدر مهارت از خود نشان می‌دهند که این ذهنیت پیش می‌آید که قبل از نوشتن با یک دانشمند مشورت کرده‌اند.  استیون هاوکینگ به عنوان یک فیزیک‌دان مشهور به تازگی فرضیه‌ای مطرح کرده است. او در سخنرانی اخیر خود در ۲۳ آوریل سال جاری در دانشگاه هاروارد عنوان کرد که سیاهچاله‌ها می‌توانند دریچه‌ای به سوی دنیایی دیگر باشند. هاوکینگ در سخنرانی طولانی خود درباره‌ی سیاهچاله‌ها گفت: «اجسامی که در سیاهچاله‌ها فرو رفته یا جذب شده‌اند هیچ گونه اطلاعات فیزیکی به دنیای بیرون منتقل نکرده‌اند.»  پارادوکس اطلاعات: پارادوکس اطلاعات یکی از فرضیه‌های اساسی علم را نقض می‌کند. این فرضیه می‌گوید: "اطلاعات یک سیستم در یک زمان خاص می‌تواند در زمان‌های مختلف به دست بیاید." از طرفی اطلاعات فیزیکی می‌تواند در سیاهچاله برای همیشه ناپدید شود. از این رو پس از جذب ستارگان توسط این سیاهچاله‌ها نمی‌توان فهمید که آن ستاره چطور شکل گرفته است و تنها سه خاصیت فیزیکی مستقل نظیر جرم، بار الکتریکی و اندازه‌ی حرکت زاویه‌ای آن ستاره قابل تشخیص است. بنا به اظهارات هاوکینگ، این باور وجود دارد که سیاهچاله‌ها از بی‌نهایت ماده تشکیل شده باشد. با این حال مکانیک کوانتومی می‌گوید که سیاهچاله‌ها توسط ذرات با طول موج مشخص شکل گرفته‌اند. پس چنانچه ویژگی‌های جسمی که توسط سیاهچاله بلعیده می‌شود، از بین نرفته باشد می‌توان گفت سیاه چاله‌ها مخزنی از اسرار هستند که آن‌ها را به دنیای بیرون فاش نمی‌کنند. استیون هاوکینگ خاطرنشان می‌کند: "بیش از ۲۰۰ سال است که قوانینی را قبول کرده‌ایم و بر اساس آن‌ها روند تکاملی جهان را در نظر گرفته‌ایم."  بنابراین اگر قرار است همه چیز در سیاهچاله‌ها از بین برود، نمی‌توانیم آینده را پیش‌بینی کنیم چرا که سیاهچاله‌ها می‌توانند بدون تبعیت از هیچ‌گونه قاعده‌ی خاصی هر نوع ذراتی را منتشر کنند.  پایه و اساس علم "جبر" است. به این معنا که , ...ادامه مطلب

ایستگاه‌های فضایی به دور زمین می‌چرخند و برای هفته‌ها یا ماه‌ها محل کار و زندگی فضانوردان هستند، ایستگاه‌های فضایی تمام نیازهای خدمه را برآورده می‌کنند تا به هنگام انجام آزمایش زنده و سالم بمانند. زباله‌های خورشیدی بزرگ، برق تولید می‌کنند و دیواره‌ها و سپرهای مخصوص دما را مطلوب و خدمه را از تشعشع و قطعات سرگردان فضایی مصون نگه می‌دارند. باراندازها به سفینه‌های تدارکاتی ارسالی از زمین امکان می‌دهند که محموله خود را تخلیه کنند. برنامه فضایی سالیوت ۱، نخستین برنامه‌ی ساخت و بکارگیری ایستگاه‌های فضایی جهان و برنامه‌ی فضایی درازمدتی در شوروی بود که طی آن از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۲ روی هم ۹ ایستگاه فضایی ساخته و به مدار زمین فرستاده شدند. نخستین ایستگاه فضایی جهان در طول برنامه سالیوت در مدار زمین قرار گرفت و انسان برای نخستین بار اقامت میان‌مدت در فضا را در طول این برنامه تجربه نمود. در طول یازده سال، فناوری ایستگاه‌های فضایی پیشرفت چشمگیری داشت به طوری که از ساخت ایستگاه‌های تک‌بخشی با یک دریچه اتصال و عمر کاری برای میزبانی تنها یک کارگروه فضانوردی، به ساخت ایستگاه چندبخشی با چندین دریچه اتصال و قابلیت میزبانی چندین کارگروه فضانوردی تکامل پیدا کرد. آخرین ایستگاه برنامه‌ی سالیوت، تا سال ۱۹۹۱ در مدار زمین قرار داشت. اولین ایستگاه فضایی جهان سالیوت ۱ در ۱۹ آوریل سال ۱۹۷۱ پرتاب شد. این اولین ایستگاه از ۷ ایستگاهی بود که اتحاد جماهیر شوروی سابق در مدار زمین مستقر کرد و کیهان‌نوردان سفینه سایوز به استثنای سالیوت ۲ در همگی آنها ساکن شدند. با گذشت زمان طول اقامت آن‌ها از چند هفته به ۶ ماه افزایش یافت. سالیوت ۶ و ۷ یک بار‌انداز اضافه داشتند تا کیهان‌نوردان بتوانند با خدمه دیدار کنند و سفینه تدارکاتی پروگرس بتواند آذوقه بیشتری از زمین بیاورد. برنامه فضایی سالیوت به کیهان‌نوردان و دانشمندان شوروی و کشورهای دیگر امکان داد که درباره مشکلات و تاثیرات اقامت بلندمدت در فضا برای انسان آزمایش و پژوهش کنند. همچنین در طول این برنامه، پژوهش‌های گوناگون اخترشناسی، پژوهش‌های مربوط به کشف منابع زمینی و آزمایش‌های بیولوژیکی در مدار زمین انجام گرفت. این برنامه‌ی فضایی دارای دو زیرمجموعه ایستگاه‌های غیرنظامی «سالیوت» و ایستگاه‌های نظامی و سرّی «آلماز» بود. برنامه سالیوت بسیاری از رکوردهای سفرهای فضایی ر, ...ادامه مطلب

 این تصویر که در آزمایشگاه Pop Chart تهیه شده، همه مدارگرد‌ها، کاوشگر‌ها، مریخ نورد‌ها و باقی وسیله‌هایی را که برای کاوش سطح سیاره‌های دیگر به فضا پرتاب شده‌اند نشان می‌دهد. البته باید در نظر داشته باشید که در این پوستر تنها سفر‌های فضایی که موفق انجام شده‌اند قابل مشاهده است.  پیش از این تصویری مشابه را National Geographic منتشر کرده بود که می‌توانید اندازه کامل آن را از اینجا مشاهده کنید. Pop Chart اما تصویری کارتونی و منظم را ساخته که همه وسایل ارسال شده به فضا را بهتر نشان می‌دهد. با پوستر پاپ چارت به یک تور فضایی می‌روید. Let's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

کارهای جذاب بسیار زیادی را می‌توان در محیطی بدون جاذبه انجام داد. در ادامه با ما همراه باشید تا ویدیویی از یکی از جذاب‌ترین این کارها یعنی پینگ‌پنگ با قطره‌ای بزرگ از آب را تماشا کنید.  صرف کردن یک سال تمام در ایستگاه فضایی و بدون نیروی جاذبه می‌تواند حوصله سر بر باشد؛ اما می‌توان در این فضا کارهای جذاب بسیاری نیز انجام داد. کافی است دو عدد راکت آب گریز و یک قطره‌ی بزرگی از آب وجود داشته باشید تا با آن بتوانید کاری جالب انجام دهید. فرمانده اسکات کلی، بیش از یک سال را در ایستگاه فضایی گذرانده و بخشی از پروژه‌ی تحقیقاتی است که در آن اثرات طولانی‌مدت محیط بدون جاذبه بر روی بدن سنجیده می‌شود. در ویدیوی زیر حرکت پینگ‌پنگ مانند او با قطره‌ی بزرگی از آب را می‌بینید. قطره‌ی آب با نیروی کشش سطحی شکل خود را حفظ کرده و در برخورد با راکت آب گریز از آن جدا شده و تغییر مسیر می‌دهد. This entry passed through the Full-Text RSS service - if this is your content and you're reading it on someone else's site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers., ...ادامه مطلب